شرکت سازه آفرینان
سازه نگهبان، همانطور که از نام آن پیداست سازه ای است برای محافظت و جلوگیری از رانش خاک در ساختمان. سازه نگهبان انواع مختلفی دارد و در سال های اخیر در اجرای عملیات گودبرداری، مهار کردن دیوارهای مجاور سازه روشی رایج برای ایمن کردن گود رواج یافته است.
سازه نگهبان ساختمان، روشی مطمئن برای ایمن سازی دیوارهای گود و حفظ جان افراد داخل ساختمان است.
سازه نگهبان چیست؟
سازه نگهبان، مجموعهای از اجزای فلزی و غیر فلزی دائم و یا موقتی است که برای پایدارسازی خاک در اطراف گودبرداری استفاده می شود. در برخی موارد از سازه نگهبان به عنوان دیوار حائل یا Retaining Wall یاد می شود. این در حالی است که دیوار حائل، یکی از انواع گوناگون سازه های نگهبان است. اصولاً در اکثر پروژه های ساخت و ساز، زمین به گونه ای گودبرداری می شود که دیوارهای گود، قائم باشند. فشارهایی که بر دیوار گود وارد می شوند عبارتند از:
سازه نگهبان به انگلیسی (Retaining Structures) گفته می شود که برای جلوگیری از این خطرات احتمالی است که ساختمان را در برابر ریزش خاک مقاوم می کند. به منظور جلوگیری از ریزش ترانشه و تبعات منفی احتمالی ناشی از خاکبرداری ساختمان، سازههای موقتی را برای مهار ترانشه اجرا میکنند که به آن سازه نگهبان ساختمان می گویند. نکته ی مهمی که باید آن را در نظر داشت این است که علاوه بر مهار کردن دیوارهای مجاور، باید برای نگه داشتن خاک زیر سازه های مجاور گود هم پیش بینی داشته باشید. با اجرای انواع سازه نگهبان ساختمان و با استفاده از روش های مختلف، می توان گود را ایمن کرد.
سازه نگهبان با سه هدف اصلی در ساختمانها مورد استفاده قرار میگیرد:
گودبرداری به روند حفاری، برداشت و ایجاد گودال درون زمین گفته می شود. گود برداری به منظور استخراج مواد پرکننده برای خاکریز، حفر ترانشه یا شالوده برای فونداسیون، ساخت زیرزمین، آمادهسازی محل پی سد، آمادهسازی پی یا تکیهگاههای پل و غیره مورد استفاده قرار میگیرد.
سازه نگهبان، دیوار حائلی است که برای حفظ زمین قبل از گودبرداری ساخته می شود. دیوار با ساختن شمع های اولیه و ثانویه متناوب شکل می گیرد که در آن شمع های ثانویه تا حدی به دو طرف شمع های اولیه بریده می شوند تا یک ساختار غیرقابل نفوذ پیوسته را تشکیل دهند.
طراحی مناسب دیوار حائل مستلزم ارزیابی موارد زیر است:
اجرای سازه نگهبان در ساختمان ها، باید تحت نظارت مهندسین اجرایی صورت گیرد و تمام عوامل موثر بر آن ها بررسی و ارزیابی شوند. نحوه اجرای این فرآیند گوناگون است. در ادامه به معرفی انواع سازه نگهبان و روش های اجرایی هر کدام از آنها می پردازیم.
در این قسمت به بررسی 5 نمونه رایج از سازه نگهبان می پردازیم. سازه نگهبان بر اساس مصالح و شکل چینش اجزای آن، انواع بسیار متنوعی دارد که هر کدام از آنها، بسته به ویژگیهای خود، مورد استفاده قرار میگیرند.
رایجترین سازه نگهبان در گودبرداری های کم عمق سازه نگهبان خرپایی است. تکمیل سازه نگهبان خرپایی، بصورت مرحله ای انجام می شود. به این منظور بایستی ابتدا چاه های کوچکی در محل اعضای قائم خرپا، در مجاورت جداره گود حفر شود. عمق این چاه ها از عمق گود کمی بیشتر است. چرا که برای اجرای شمع انتهای عضو قائم خرپا باید فضایی را در نظر گرفت. پس از آذماتوربندی شمع انتهایی، عضو قائم خرپا درون شمع قرار گرفته و بتن ریزی اجرا می شود.
پس از قرار دادن عضو مایل باید امتداد دیوار گود با یک شیب مطمئن خاک برداری شود. این کار جهت تعبیه فونداسیون عضو مایل انجام میگیرد. در نهایت صفحه ای به نام بیس پلیت (base plate) در محل خاک برداری تعبیه می شود. حال عضو مایل به گونه ای قرار میگیرد که یک سر بروی صفحه و سر دیگر به عضو قائم تکیه کند.
1) حفر چاه عمودی
2) اجرای عمودی سازه نگهدارنده خرپا
3) اجرای شیبدار سازه نگهدارنده خرپا
4) تکمیل سازه نگهدارنده خرپایی و اجرای توری فولادی و شاتکریت
5) اتصال سازه های نگهدارنده خرپایی توسط مهاربندی
نکتـــــــه:
یکی از روشهای پایدارسازی گود با استفاده از مقاطع فولادی، چوبی یا بتن مسلح است. در این روش که به سازه نگهبان سپرکوبی یا سپرگونه معروف است، لبههای مقاطع با یکدیگر جفت میشوند و سطح لازم برای نگهداری از خاک و دیوارهای گودبرداری را فراهم میکنند. از کاربردهای سپرکوبی میتوان به ساخت دیوارهای حائل، بهسازی خاک، سازههای زیرزمینی مثل پارکینگ، و حتی سازههای دریایی و غیره اشاره کرد. عملکرد سپرکوبی به پارامترهایی نظیر دائمی یا موقتی بودن سازه نگهبان، شرایط محل اجرا، عمق نفوذ شمع (سپر)، گشتاور خشمی، ماهیت سازه و نوع پایداری مورد نیاز بستگی دارد.
نکتـــــــه:
عملکرد سپرکوبی به پارامترهای زیر بستگی دارد:
برای جلوگیری از تغییر مکان جانبی در گودهایی با عرض کم و در محیط های شهری از سازه نگهبان مهار متقابل که روش پشت بندهای افقی و مایل است، استفاده می شود. در این روش چاه هایی با فاصله مشخص در دو طرف گود حفر می شوند. سپس درون آن ها پروفیل های فولادی H نصب می گردد.
انتهای فوقانی پروفیل ها بالاتر از تراز بالایی گود قرار می گیرد، سپس بخش فوقانی پروفیل قائم با استفاده از تیرها بهم وصل می شود. با این کار دو پروفیل منجر به پایداری یکدیگر می شوند. پس از اجرای این مراحل می توان عملیات گودبرداری را انجام داد. این روش را میتوان به عنوان ترکیبی از روش سپرکوبی و خرپا در نظر گرفت.
نکتـــــــه:
پیاده سازی سازه نگهبان نیلینگ بر مبنای مسلح کردن خاک با استفاده از المان های فولادی انجام می شود. به این ترتیب که ابتدا خاک را تا عمق پایداری که به نوع خاک و موارد دیگری بستگی دارد (بین ۲ تا ۴ متر) به صورت مرحله ای بر می دارند، سپس با استفاده از ماشین حفاری دریل واگن سوراخ های افقی و مایل با شیب حدود ۱۵-۱۰ درصد و با قطر حدود ۱۵-۱۰ سانتی متر در سطح گود به فاصله های ۲ تا ۱ متری به وجود می آورند.
در مرحله ی بعد میلگردهای فولادی از نوع AIII به قطر معمولا ۴۰-۳۲ و یا ۲۸ میلی متر با طول های مشخص در نقشه های اجرایی آماده می شود و انتهای این میلگردها را رزوه می کنند. بعد از نصب اسپیسر (برای قرار گرفتن میخ در سوراخ) و لوله های تزریق از جنس PVC، نیل ها را درون سوراخ ها قرار می دهند. معمولا ۲ عدد لوله ی تزریق روی نیل ها نصب می کنند. یکی از این لوله ها برای تزریق دوغاب و یکی هم برای خالی شدن هوا از داخل سوراخ ها و همچنین برای مشخص کردن، پر شدن داخل نیل ها از دوغاب استفاده می کنند.
نکتـــــــه:
یکی از روش های بسیار موثر در میان انواع سازه نگهبان در پایدارسازی گودهای عمیق، سازه نگهبان انکراژ نام دارد. این روش که مراحل اجرایی اش تا حدود بسیار زیادی شبیه روش نیلینگ است، با نام های دیگری از جمله دوخت به پشت، میل مهار و استرند نیز شناخته می شود. روش اجرایی این سازه نگهبان به این صورت است که ابتدا به عمق گودبرداری به علاوه عمق نفوذ شمع بتنی انتهای تحتانی، چاه یا گمانه در حاشیه محدوده گودبرداری حفر میشود. سپس به عمق گودبرداری به علاوه عمق نفوذ شمع بتنی انتهای تحتانی، پروفیلهای H یا I شکل قرارداده می شوند.
پس از آرماتوربندی و شروع عملیات گودبرداری، چاه های مایل در بدنه گودبرداری با قطر 10 تا 15 سانتیمتر و عمق 5 تا 10 متر حفر میشود. و در انتها قطعات بتن پیش ساخته بین پروفیلهای قائم قرار می گیرند. و این مراحل برای هرمرحله از گودبرداری تکرار می شود.
انتخاب نوع سازه نگهبان به پارامترهای مختلفی بستگی دارد که چندتای آن عبارتند از:
سازه نگهبان موقت را زمانی می توان برداشت که بخشی از سازه در دست احداث بتواند وزن و رانش خاک را تحمل کند. سازه می تواند دیوار حائل، تمام یا بخشی از قاب ساختمان باشد. باید توجه داشت که در هنگام طراحی ساختمان قاب را برای بارهای مزبور نیز طراحی کنیم.
شناسایی ترک های به وجود آمده در خاک و کنترل افزایش عرض ترک ها، از جمله وظایف مهم مهندس ناظر در اجرای سازه نگهبان است. باید توجه داشت که خاک، ناگهان و یکباره گسیخته نمیشود، به همین دلیل باید به نشانه های فرار خاک از زیرسازه که منجر به گسیختگی خاک می شود، توجه داشت. منظور از گسیختگی خاک، ایجاد ترک ها و افزایش عرض آن ها به همراه پوسته پوسته شدن خاک است.